علفها با روییدن معنی پیدا می کنند و رودها با جاری شدن
کوهها با قله ها و گلها با شکوفا شدن
شب بی ستاره بی معنیست و خورشید بی تشعشع حیاتبخش دایره بی مصرفی بیش نیست
دریا بی تلاتمِ مرموزش فقط یک آکواریوم است و آسمان بی غرشِ نمناکش! بی ارزش، حتی
برای تکمیلِ مصرع یک شاعر!
و انسان با عشق معنی پیدا می کند.
پس خدایا به من رحم کن هر چند از خود کلبه ای ندارم
و جامه و لباسی برای پوشیدن و همرنگ شدن
اما هر گز نگذار قلبم از عشق تهی شود و بی عشق بمیرم .
خدایا می خواهم عاشق باشم...