ناخوش که میشویم
گله مندیم از زمین و زمان و خدا که چرا از همه ی دنیا سهم ما رنجش بوده است و بس؟
اما
همین که آرامش میهمانمان شد
یادمان میرود سنگ که را به سینه زنیم
بزرگیت را شکر خدا که اینهمه رحمانی و رحیم..
.