من ، کودک چشمان من، نذری و تو

امروز شهادت یکی از معصومین خداست و من از کنار صداهای گوش خراش خانه های مرمری کمی گوشه تر ایستاده ام . در کوچه، جلوی چشمان من کودکی دوان دوان عبور می کند. چقدر شاد است ماشاءا... خدا برای پدر و مادرش حفظش کند . چه زیبا می خندد . یک کاسه پلاستیکی هم بدست دارد . به نظر می آید قصد رسیدن به جایی را داد . آری آنجا نذری می دهند. او هم نذری می خواهد . دوان دوان به جمعیت نزدیک می شود . قد بلندها همه ایستاده اند ، ظرفهای تفلون برق می زند ! و کودک چشمان من راهی برای جلو رفتن ندارد . اما نا امید نمی شود ...

  آقا می شه من برم جلو ؟ آقا اجازه می دی من نذریمو بگیرم و برم؟ خانم می شه بری کنار ؟ ای خدا چقدر شلوغه نکنه نذری گیرم نیات . آقا من دستم نمی رسه می شه برای منم بگیری؟ آقا خواهش می کنم! به مادرم قول دادم حتما امروز برنج ببرم خونه . گفتم دیگه امروز ظهر نون و چای نمی خوریم! آقا خواهش می کنم برای منم بگیر آخه خواهرم چشم انتظار منه. داره دیر می شه ! خانم، آقا ؟ خواهرم گفته اگه دست پر نیومدی امروز خونه نیا ! منم گفتم چشم عزیز دلم حتما دست پر می یام. نباید شرمنده صورت ماهش بشم ! اوندفعه هم که خواستم براش روسری بخرم پولم نرسید . آخه من کمک خرج خونه م. یعنی نصف بیشترشو من می دم . نمی خوام مادرم تو خونه مردم کار کنه . البته به من نمی گه ولی من می دونم .  واکس می زنم ، شعر می خونم تا مردم خوششون بیات و کفشاشونو بدن من واکس بزنم. البته کتک هم زیاد می خورم ولی اشکال نداره! ....

کودک ، در هیاهوی جمعیت و افکارش دست و پا می زند تا شاید کمی جلوتر برود ...

 آقا پسر پاتو از روی پام وردار داره درد می کنه . آخ چرا می زنی مگه من چی گفتم ؟! آخ، آی چرا می زنی آخه ؟! من که حرف بدی نزدم فقط گفتم پاتو وردار . حیف که مادرم مریضه و نمی تونه بیات وگرنه می دونست باهات چکار کنه . بابا هم که ندارم والا یه کشیده بهت می زد! ای خدا چرا همه منو کتک می زنن ؟ چون بابا ندارم ؟ چون مادرم مریضه ؟ من که کار بدی نمی کنم پس چرا اینطوری میشه ؟! مگه خودت نگفتی هر کی حرف مادرشو گوش کنه تو دوستش داری ؟! ببین منم گوش کردم . اومدم نذری بگیرم برای مادرم برای خواهرم . وای مادرم، خواهرم . خانم می شه برا منم بگیری بگو پرِ پرش کنه . می خوام اگه بشه برای مادربزرگ هم ببرم . آخه مادر می گه اگه برا کسی نذری بگیرم خدا خوشش می یات . می ره بهشت . منم می خوام برم بهشت. مادربزرگ دیگه پیره نمی تونه غذا درست کنه .

کودک، آنقدر تلاش می کند تا سرانجام به اول صف می رسد . اول ِ اول !

آخی آخر رسیدم . آقا اینم کاسه من . بیزحمت پرش کن. بفرمایید .

ناگهان ، صدای بوسه لبهای آهن کودک چشمان مرا پریشان می کند .

آقا چرا درو می بندی . مال منو ندادی . تو رو خدا . آقا خواهش می کنم. جواب مادرمو چی بدم ؟! تو که به همه دادی  پس من چی ؟! تازه برای فامیلاتون هم که تو حیاط  کنار گذاشتی . آقا تو رو خدا . اگه نیست فقط برنج بده . فقط برنج.

آقا تو رو خدا درو باز کن آقا خواهش می کنم التماست می کنم . آقا ... آقا ...

.................................................................

کودک چشمان من : نا امید گوشه ای نشسته ، می گرید ...

آقا پسر : دست در دست مادرش می خندد ...

جمعیت : نذریهایشان را گرفته سوار بر ماشینهایشان می روند!...

من : چشمانم را دوست ندارم دیگر...

و تو ؟! ...