لا شخورها به بهشت نمی روند !

ضمن عرض سلام و خوش آمد گویی به دوستان عزیزی  که میهمان ذهن زیبا هستند.

امروز بیشتر کسانی که با اینترنت آشنا هستند خواه ناخواه روی نام یک وبلاگ کلیک کرده اند و به نحوی آشنایی هر چند جزئی با آن دارند . حداقل می دانند وبلاگ صفحه ای است که در آن می نویسند ! (حالا در آن چه می نویسند و یا که چه می نویسد و چه کسانی چه ها می نویسند بماند ...

ولی این کاملا آشکار است که مطالب و نوشته ها از آن نویسنده وبلاگ است نه هیچکس دیگر ( حالا بعضیها از خود می نویسند یا از بیخود این هم بماند !...

این مقدمه را نوشتم  تا به این مطلب اشاره کنم :

 بعضی از کسانی که به بنده ارادت دارند! مطالب ذهن زیبا را در وبلاگ خودشان به روز کرده اند و در معرض دید دوستداران خود قرار داده اند البته با اسم خود شان ! احتمالا وقتی هم که تعداد نظرات دیگران از بیست تجاوز می کند در دلشان جشن تولد فوت می کنند !

یک متن ادبی ، شعر یا هر اثر هنری را کسی باید خلق کرده باشد و خلق کردنش هم مطمئن باشید با کپی کردن میسر نمی شود این زاده ذهن نویسنده است. ذهنی که مدتها در این زمینه تمرین داشته و کامل یا ناقص به مرحله ای رسیده که می تواند از خودش حرفی برای گفتن داشته باشد . گاهی ممکن است شخص برای نوشتن یک مطلب زحمات زیادی را متحمل شود تحقیق کند ، انرزی خرج کند و یا حتی از مهمترین چهارچوبهای زندگیش مایه بگذارد تا به هدف خود برسد پس چیزی که در آخر بدست می آورد برای او بسیار مهم و با ارزش است .

 نمی دانم کس یا کسانی که این کار را می کنند انگیزه شان از این کار چه می تواند باشد ؟ آیا همینکه وبلاگ به نامشان باشد ولی نوشته ها و مطالب آن مال دیگری کافیست ؟  می توانند به ذهن کوچک خود  یک فشار جزئی بیاورند و به خود بگویند اگر کسی در دو وبلاگ این مطلب را بخواند برداشتش چه می تواند باشد ؟می دانند احترام به حریم یکدیگر یعنی چه ؟

لازم است خطاب به وبلاگ نویسهای دیگران! اینگونه بنویسم که اگر از خود چیزی برای عرضه کردن ندارید نا امید نشوید خداوند در وجود تمام شما هسته بیضوی مرموزی قرار  اده است که فقط لازم است همت کنید و فعالش سازید مطمئن باشید روزی یک وبلاگ نویس خواهید شد فعلا تعطیلش کنید !